Hoe overleef ik... zonder internet???

Donderdag
Help! Ons internet ligt eruit. Al sinds zes uur gisteravond. En de vaste telefoon dan natuurlijk ook meteen. De televisie doet het wonderlijk genoeg nog wel. De zenders die we eerst niet konden ontvangen (RTL4, RTL5 en Veronica) hebben we nu ineens wel, maar nu ligt Nederland 3 er weer uit. Wàààt??!! Zitten we helemaal klaar voor ons uurtje Klokhuis, Jeugdjournaal, Brugklas, is de zender gewoon verdwenen. De belangrijkste van de hele televisie! Had 1 eraf gegooid; we kijken toch geen voetbal.

Don dacht eerst dat het aan de provider lag en dat het vanzelf wel weer goed zou komen. Maar vanmiddag toch maar gebeld (mobiel uiteraard) en toen bleek dat er een monteur moet komen. Aanstaande maandag. Wàààt??!! Nog vier dagen zonder internet? Hoe ga ik dat overleven???

De meiden vinden het wel grappig om te zien hoe ontredderd ik ben zonder internet. Rozanne zei: ‘Nou, maar goed dat je niet vroeger leefde, toen bestònd er nog geeneens internet!’ Haha, voor die meiden hebben de computer, mobieltjes en internet altijd al bestaan. Ze kunnen zich niet indenken dat ik zonder deze dingen ben opgegroeid. Maar als je er eenmaal aan gewend bent, is het moeilijk om een paar dagen zonder te doen.

Internet zit zó in mijn leven verweven. Ik volg een aantal blogs, ik check onze bankrekening en kijk waar het geld naartoe verdwenen is, check mijn mail, stuur zelf wat mailtjes, zet een bericht op mijn blog, kijk op facebook, vraag een adres aan bij postcrossing, registreer een ontvangen kaart bij postcrossing, kijk wanneer de biebboeken terug moeten zijn en kijk meteen even of ze dat ene boek hebben, doe wat achtergrondresearch voor een nieuw bericht voor mijn blog, check buienradar voor ik vertrek...
En als dat allemaal ineens niet meer kan, blijf je een beetje bevreemd achter. Dan lees je de (papieren) krant van A tot Z en kom je ineens toe aan de badkamer en de tuin die beide heel erg een grote beurt nodig hebben. Gaan de kinderen aan tafel zitten spelen en ga ik erbij zitten om te kletsen... Misschien is het toch zo slecht nog niet, een paar dagen zonder internet.

Vrijdag
Tweede internetloze dag. Ik had even op WeatherPro willen kijken wat voor weer het komend weekend wordt. En er is een kaartje gearriveerd uit Sint-Petersburg. Kan ik niet registreren. Maandag pas. Hoop ik.

Maandag
Maandag is gearriveerd en blijkbaar kan ik een aantal dagen zonder internet overleven. Vanmorgen om twaalf uur stond de monteur voor de deur toen ik terugkwam van boodschappen doen. (Ja, sorry hoor, hij zou pas na enen komen.) Deze slimme meneer zag al snel wat er aan de hand was: onze kabelaansluiting was sterk verouderd. Vandaar ook dat we een aantal televisiezenders nooit hebben kunnen ontvangen. We hebben een heel oude televisie, echt nog zo’n bakbeest, en we dachten dat die er de oorzaak van was, dat we niet alles konden ontvangen, dat dat apparaat het gewoon niet aankon. Dat bleek dus niet zo te zijn; alle zenders doen het nu zonder morren. Maar goed, dat we nog geen nieuwe televisie hadden gekocht.

Dit akkefietje geeft wel aan, dat het dagelijkse leven in een aantal decennia enorm veranderd is. In de jaren ’80 moest je op de woensdagkrant wachten als je wilde weten welke films er dat weekend zouden draaien, of in een café een filmladder gaan halen. Toen was de bibliotheek je grootste bron van informatie. Daar moest je wel eerst helemaal naartoe. En hoe kwam je te weten of er ergens een interessante tentoonstelling was? Dat moest je dan toevallig in de krant hebben gelezen en hebben onthouden. Dat klinkt nu allemaal heel ingewikkeld. Maar ja, toen wisten we niet beter...