Boek: Wolkenatlas

David Mitchell

Wolkenatlas (Cloud Atlas, Groot-Brittannië, 2004)

Vertaald uit het Engels door Aad van der Mijn

Op meerdere blogs las ik lovende verhalen over het nieuwste boek van de Engelse schrijver David Mitchell: The Bone Clocks, in het Nederlands vertaald als Tijdmeters.

Aangezien ik mijn boeken hoofdzakelijk uit de plaatselijke bieb haal, beschik ik niet altijd over de nieuwste boeken. In één van de blogs werd echter Wolkenatlas ook vermeld en op de voorkant van The Bone Clocks prijkt de mededeling ‘Author of Cloud Atlas’. Dus besloot ik dit boek eerst te lezen. 

En dat was een bijzondere leeservaring. Wolkenatlas bestaat uit zes verhalen en stuk voor stuk zijn de verhalen boeiend om te lezen, al zijn ze heel verschillend. Zo lezen we mee in het dagboek van een notaris uit San Francisco, die halverwege de negentiende eeuw voor zaken in Polynesië is; krijgen we een stukje bedrijfsspionagethriller voorgeschoteld over een jonge journaliste die achter smerige zaakjes is gekomen van een kerncentrale en dit tot op de bodem wil uitzoeken; lezen we de hilarische belevenissen van een niet zo heel oude man, die tegen zijn wil terechtkomt in een soort verzorgingstehuis en daar wordt vastgehouden; gaan we mee naar een verre toekomst, waar slechts een klein aantal mensen een grote milieuramp heeft overleefd.

De verhalen worden in chronologische volgorde verteld. We beginnen in de negentiende eeuw en eindigen ergens in de toekomst. Van de eerste vijf verhalen krijgen we in eerste instantie slechts de helft te lezen. Het zesde verhaal wordt in één keer helemaal verteld. Daarna gaan we weer terug naar het verleden met de tweede helft van de andere verhalen.

De verhalen lijken op zichzelf te staan, maar zijn wel onderling verbonden. Het verband tussen enerzijds verhaal vijf en zes, die in de toekomst spelen, en de rest van de verhalen is echter minder duidelijk. Ik heb alleen een bepaalde moedervlek als verband kunnen ontdekken. Ik heb her en der gelezen, dat David Mitchell vaak over reïncarnatie schrijft, dus misschien zit daar een dieper verband. Zelf ben ik niet zo spiritueel aangelegd, dus daar lees ik vaak finaal overheen.

Ik vond het een genot om Wolkenatlas te lezen. Het boek heeft een originele vertelstructuur en je gaat daardoor dieper nadenken over verbanden en betekenissen. Deze manier van vertellen past David Mitchell vaker toe. Ik ga dan ook zeker meer boeken van hem lezen.