Postcrossing

Sinds acht maanden doe ik aan Postcrossing. Via een website (postcrossing.com) kun je adressen aanvragen van mensen over de hele wereld om ze een ansichtkaart te sturen. Je krijgt random een adres; je weet dus van te voren niet aan wie je een kaartje moet gaan sturen. Als een kaartje van jou is ontvangen en geregisteerd, dan wordt jouw adres aan iemand verstrekt en kun jij dus binnenkort een kaartje tegemoet zien. Er doen 474.013 mensen aan mee, verspreid over 216 landen. Er zijn slechts enkele landen niet vertegenwoordigd.

In die acht maanden tijd heb ik 88 kaarten verstuurd. Daarvan zijn er 78 al aangekomen en geregistreerd, tien zijn er nog onderweg. Dat kan soms heel lang duren. Als een kaartje na 60 dagen nog niet is geregistreerd, dan mag je een nieuw adres aanvragen. Eén kaartje van mij is uiteindelijk toch nog aangekomen, na 140 dagen! Het was nog geeneens zo’n superexotische bestemming: Sint-Petersburg. Normaal gesproken komen kaartjes sneller aan.
Ik heb kaartjes verstuurd naar 18 verschillende landen. En ik heb 77 kaartjes ontvangen vanuit 21 verschillende landen. Geweldig, toch?!

Zo heb ik bijvoorbeeld 9 keer contact gehad met mensen uit Wit-Rusland. Dat gebeurt normaal niet zo snel. Bij Wit-Rusland dacht ik altijd: Tsjernobyl-slachtoffers en de laatste dictatuur in Europa, dat zal wel een somber land zijn. Maar daar blijken toch ook gewoon mensen te wonen die vrolijk zijn en kaartjes sturen naar mensen over de hele wereld. Daar wonen ook meisjes van vijf die - met hulp van mama - op het internationale Postcrossing zitten.

Mijn kaartjes uit Wit-Rusland

Toch is het natuurlijk geen fris land. Officieel is het een democratie. President Loekansjenko is al sinds 1994 aan de macht en wordt steeds ‘herkozen’ met een meerderheid van stemmen van rond de 75 à 80 %. De KGB is er nog altijd actief en de heer Djerzjinski, oprichter van de Tsjeka, de voorloper van de Sovjet-KGB, is er een held. De doodstraf bestaat er nog. Deze wordt vaak opgelegd na een oneerlijk proces en marteling om een bekentenis te verkrijgen. Veroordeelde noch de familie weet van te voren wanneer het vonnis zal worden voltrokken.

Wit-Rusland schijnt een mooi en leuk land te zijn. Economisch gezien gaat het goed; de levensstandaard ligt hoger dan in het grote buurland Rusland. Maar mensen moeten wel altijd op hun hoede zijn voor Meneer de President.