De Efteling

De Fata Morgana

Van de week hebben we ons jaarlijkse bezoek aan de Efteling gebracht. En het was weer geweldig. Spanning en sensatie in Joris en de draak, De vliegende Hollander en de Vogelrok, rondgereden in de wondere wereld van Droomvlucht en Carnavalfestival, de show van Raveleijn gezien... en heel veel meer. Maar ook veel niet. Eén dag is gewoon niet genoeg voor dit enorme pretpark.

Zo groot als het nu is, is het uiteraard niet altijd geweest. De voorloper van de Efteling was het R.K. Sport- en Wandelpark dat in 1935 in Kaatsheuvel werd geopend, bestaande uit een paar sportvelden en een speelweide. Een jaar later kwam er ook een speeltuin.
In 1949 werd er de tentoonstelling De Schoen gehouden. De toegangspoort van deze tentoonstelling heeft nog lang gediend als toegangspoort voor het Sportpark en later ook voor de Efteling.

Omdat het bezoekersaantal terugliep, wilde men het park in 1950 uitbreiden met een sprookjesbos. Voor het ontwerp hiervan werd Anton Pieck aangetrokken, een kunstenaar met een typische, nostalgische tekenstijl. Door deze stijl is de Efteling zo bijzonder geworden. Anton Pieck is tot 1974 bij het park betrokken geweest.

Op 31 mei 1952 opende de Efteling officieel zijn deuren. In het sprookjesbos waren toen tien sprookjes te bewonderen. In 1956 werd de eerste attractie buiten het sprookjespark geopend, de stoomcarrousel en in 1959 zag Holle Bolle Gijs het levenslicht: die van ‘Papier hier, papier hier. Dank u wel.’

In de eerste 25 jaar was de Efteling vooral bedoeld voor kinderen tot twaalf jaar. Halverwege de jaren ’70 werd besloten de doelgroep uit te breiden door ook iets voor pubers te bouwen. In 1978 werd het Spookslot geopend. Dit was de eerste creatie van Ton van de Ven, de opvolger van Anton Pieck. In de jaren ’80 werd een aantal spectaculaire attracties aan het pretpark toegevoegd: de Python, de Halve Maen (het schommelschip), de Piraña, de bobslee en de houten achtbaan Pegasus.

En zo is de Efteling alsmaar groter geworden. Het schijnt nu het op twee na grootste pretpark van Europa te zijn, na Eurodisney Parijs en Europapark in Duitsland. In het topjaar 2012 hebben ruim 4 miljoen mensen het park bezocht. En de prijs van het entreekaartje is gestegen van 36 eurocent in 1952 naar 35 euro in 2014.

Maar dankzij kortingsacties gaat er aardig wat van de prijs af en eenmaal binnen hoef je niet veel uit te geven. En we genieten er altijd zo van, dat we het er wel voor over hebben. Maarre... dat sprookjesbos... daar zijn we eigenlijk al jaren niet meer geweest...

Bronnen: wikipedia.org, efteling.com, wonder-depot.nl

Koning van Katoren

Vanmorgen kwam Rozanne onze slaapkamer binnen met de vraag of we Koning van Katoren konden lezen. Huh??? Rozanne wil overdag lezen???
Begrijp me goed, Rozanne vindt het heerlijk om voorgelezen te worden. Samen hebben we al heel wat klassiekers en andere boeken gelezen. Maar dat moet dan wel ‘s avonds gebeuren, voor het slapengaan. Overdag zijn er veel te veel andere - interessantere? - dingen te doen. Maar dit boek is blijkbaar zo bijzonder, dat ze het ‘s morgens wilde lezen. We hadden het ook wel bijna uit...

Koning van Katoren. Een paar jaar geleden hebben Rozanne en ik de musical gezien, gespeeld door Theater Terra, mijn favoriete jeugdtheatergroep. Ik heb met tranen in mijn ogen naar de voorstelling zitten kijken. Het is een geweldig mooi verhaal, maar ook het enthousiasme waarmee deze jonge acteurs speelden ontroerde me. Vorig jaar zijn we samen naar de verfilming geweest. Ook een mooie film. Daarna heb ik zelf het boek gelezen. Tot mijn schande moet ik bekennen, dat ik dat in mijn jonge jaren nooit had gedaan. Maar beter laat dan nooit. Rozanne was er toen nog niet aan toe. Ze was bang dat het te eng zou zijn, vooral de scène met de draak van Smook. Maar uiteindelijk wilde ze het boek wel samen met mij lezen. Om mij een plezier te doen. En ze vond het dus een mooi boek, zo mooi, dat ze het zelfs overdag wilde uitlezen. Ze vindt het een leuk en spannend boek, heel avontuurlijk.

Koning van Katoren gaat over het koninkrijk Katoren. In het eerste hoofdstuk gaat de oude koning dood op dezelfde dag dat de jongen Stach wordt geboren. Hierna wordt het land geregeerd door zes ministers die beloven dat er een nieuwe koning zal komen, maar dat gebeurt niet. Als Stach 17 is, besluit hij koning te worden. Dat vinden de ministers goed, als hij eerst zeven opdrachten uitvoert. Deze opdrachten zijn natuurlijk heel moeilijk, zo niet onmogelijk. Maar Stach brengt ze allemaal tot een goed einde en wordt Koning van Katoren.
Achter de avonturen zit ook een politiek verhaal. De zes ministers zijn eigenlijk dictators die hun macht niet uit handen willen geven. In de film komt de repressie overigens duidelijker in beeld dan in het boek. Er is sprake van milieuvervuiling, van een elitegroep die de bevolking uitbuit door een simpel medicijn heel duur te verkopen en als Stach uiteindelijk koning wordt, stelt hij een minister van Democratie aan.
Heel gek is dat niet, want de schrijver van dit werk, Jan Terlouw, is ook politicus. Hij is zelf minister geweest voor de D’66 en zet zich in voor verschillende natuur- en dierbeschermingsorganisaties. Koning van Katoren heeft hij geschreven in 1971.

WO I voor kinderen

Geschiedenis is heel boeiend en boeken en programma’s voor kinderen over geschiedenis vind ik helemaal geweldig.

Kinderen leven nog maar zo kort en de meeste weten maar weinig over de gebeurtenissen die op de wereld hebben plaatsgevonden voordat zij geboren werden. Sommige kinderen (of heel veel, dat weet ik niet precies) vinden het wel heel interessant om over vervlogen tijden te horen.

Van de Tweede Wereldoorlog hebben de meeste kinderen wel gehoord. Maar de Eerste, die kennen ze eigenlijk niet zo. Nu die vreselijke oorlog dit jaar zijn honderdste verjaardag viert, is er wel wat aandacht voor. Voor volwassenen zijn er documentaires en series, vooral op de Belg uiteraard. Voor kinderen is er nu een goede serie op Zapp, op zondagavond. Het heet ‘Kleine handen in een grote oorlog’. In iedere aflevering staat een kind uit een ander land centraal en we zien wat hij of zij meemaakt. Het wordt gespeeld door acteurs en tussendoor zie je originele beelden van vroeger. De eerste aflevering ging over een Franse jongen van 14 die aan het begin van de oorlog mee wilde vechten tegen de Duitsers. Al snel komt hij erachter hoe gruwelijk zo’n oorlog is. Aflevering 2 vertelt over een Belgisch gezin van wie alles al is afgepakt door de Duitsers en die ook nog eens 2000 frank moet betalen, omdat de bezetters anders de dochter meenemen. Behalve de verhalen die nagespeeld worden, wordt er ook informatie gegeven over de achtergrond. Bijvoorbeeld hoe het komt dat de Duitsers zich zo gedragen en wat er met die onschuldig gevangen genomen mensen gebeurt.

Ik vind het erg goed dat onze kinderen naar deze serie kijken. Ze wisten niets over WOI. Na de eerste aflevering dachten ze overigens dat het over WOII ging, zo weinig leeft WOI voor hen. Ze horen er natuurlijk ook nooit verhalen over, omdat Nederland neutraal was. Terwijl onze cultuur doorspekt is met verhalen over de Tweede Wereldoorlog: ieder jaar de dodenherdenking en bevrijdingsdag, verhalen, boeken en series over deze oorlog en opa en oma die er uit eigen ervaring over vertellen. Door zo’n serie komen ze er veel over te weten, terwijl de informatie os afgestemd op kinderen. Het is dus niet al te eng.

Kleine handen in een grote oorlog, zondag om 18:55 uur op Nederland 3.