Vangst van de week (5)

Wat een topweek was dit: acht kaartjes gekregen! Kijk maar mee.

Sinds we zelf konijnen hebben, staan kaartjes met konijnen op mijn wensenlijst. En zie hier:

een kaartje met 'konijntjes Babette, Böbi en Lulu met twee schildpadden' van Rosi uit Zwitserland. Het kaartje komt van een boerderij, waar ze ongewenste huisdieren opvangen. Grappig, want onze hangoortjes Bink en Twix komen uit een konijnenopvang.

De tweede kaart kwam van Sylvy uit Frankrijk:

een mooi, maar zielig plaatje van een klein mannetje met vleugels, verstrikt in touwtjes. Een marionet? Op de achterkant staat 'moustique', wat mug betekent.

Daarna kreeg ik dit mooie plaatje van de Litouwse Ruta:

Deze had ze bij mijn favoriete kaarten zien staan. (Bij Postcrossing heb je een 'postcards wall', waarop je ontvangen, verstuurde, favoriete en populaire kaarten staan. Favoriete kaarten zet je er zelf op. Dat kunnen kaarten zijn die je zelf hebt ontvangen of verstuurd, maar je kunt ze ook bij anderen vandaan halen. Populaire kaarten zijn alleen voor jezelf te zien. Dat zijn kaarten die jij hebt verstuurd en die anderen als favoriet hebben aangekruist.)

Dit vind ik een heel bijzondere:

Gekregen van Marieke uit Nederland. Het komt uit de Atlas van de Belevingswereld, een atlas waarin 'alle ervaringen van een mensenleven' zijn afgebeeld in landkaarten.

Vervolgens ontving ik een kaartje met Alice's Adventures in Wonderland:

verstuurd door MJ uit Denver, Colorado, USA. Dit boek is in 1865 geschreven door de Engelse auteur Charles Lutwidge Dodgson, onder het pseudoniem Lewis Carroll en vertelt het verhaal van het meisje Alice die in een konijnenhol valt en terechtkomt in een wonderlijke wereld.

Van Kari uit Noorwegen kreeg ik deze mooie midzomernacht op de Noordkaap:

Daarna kreeg ik post uit Florence, Italië:

van Gigi. Florence, Firenze in het Italiaans, is gesticht in 59 v. Chr. door Julius Caesar en heeft een enorme historie. Onder andere Leonardo da Vinci, Michelangelo, Galileo Galilei en Catharina de Medici waren aan deze stad verbonden. Het is de meest renaissancistische stad van Italië en een cultuurstad bij uitstek.

Mijn favoriet van deze week is dit schattige kaartje:

gekregen van de 11-jarige Mina uit Hamburg, Duitsland. Een hondje dat ervan droomt de ruimte in te gaan. Gemaakt door grafisch ontwerpster Nele Rojek.

Vangst van de week (4)

De toestroom van Postcrossingkaartjes stagneerde de laatste tijd nogal. Dit komt doordat de kaartjes die ik had verstuurd maar niet aan wilden komen. Maar nu krijg ik geregeld een mailtje dat er weer één ergens in de wereld is gearriveerd. De eerste twee weken van dit jaar hebben al acht van mijn kaartjes iemand blij gemaakt. Dus ik neem aan, dat ik hier binnenkort ook weer post kan verwachten.

Dit jaar heb ik tot nu toe één kaart mogen verwelkomen. Hij komt uit Hong Kong en is verstuurd door de 23-jarige Cola:

Het is een afbeelding van de Tsim-sha-tsui klokkentoren. Vanaf de toren heb je een mooi uitzicht op de Victoria haven, zo schreef Cola.

De aquarel is gemaakt door Shen Ping. Deze kunstenaar is in 1947 geboren in Beijing, heeft daar een kunstopleiding gevolgd en heeft zich in 1980 in Hong Kong gevestigd. Hij maakt vooral aquarellen en is zelfs voorzitter van de Hong Kong Water Colour Research Society. Als je meer werk van hem wilt zien, ga dan hier naartoe.

Boek: Wolkenatlas

David Mitchell

Wolkenatlas (Cloud Atlas, Groot-Brittannië, 2004)

Vertaald uit het Engels door Aad van der Mijn

Op meerdere blogs las ik lovende verhalen over het nieuwste boek van de Engelse schrijver David Mitchell: The Bone Clocks, in het Nederlands vertaald als Tijdmeters.

Aangezien ik mijn boeken hoofdzakelijk uit de plaatselijke bieb haal, beschik ik niet altijd over de nieuwste boeken. In één van de blogs werd echter Wolkenatlas ook vermeld en op de voorkant van The Bone Clocks prijkt de mededeling ‘Author of Cloud Atlas’. Dus besloot ik dit boek eerst te lezen. 

En dat was een bijzondere leeservaring. Wolkenatlas bestaat uit zes verhalen en stuk voor stuk zijn de verhalen boeiend om te lezen, al zijn ze heel verschillend. Zo lezen we mee in het dagboek van een notaris uit San Francisco, die halverwege de negentiende eeuw voor zaken in Polynesië is; krijgen we een stukje bedrijfsspionagethriller voorgeschoteld over een jonge journaliste die achter smerige zaakjes is gekomen van een kerncentrale en dit tot op de bodem wil uitzoeken; lezen we de hilarische belevenissen van een niet zo heel oude man, die tegen zijn wil terechtkomt in een soort verzorgingstehuis en daar wordt vastgehouden; gaan we mee naar een verre toekomst, waar slechts een klein aantal mensen een grote milieuramp heeft overleefd.

De verhalen worden in chronologische volgorde verteld. We beginnen in de negentiende eeuw en eindigen ergens in de toekomst. Van de eerste vijf verhalen krijgen we in eerste instantie slechts de helft te lezen. Het zesde verhaal wordt in één keer helemaal verteld. Daarna gaan we weer terug naar het verleden met de tweede helft van de andere verhalen.

De verhalen lijken op zichzelf te staan, maar zijn wel onderling verbonden. Het verband tussen enerzijds verhaal vijf en zes, die in de toekomst spelen, en de rest van de verhalen is echter minder duidelijk. Ik heb alleen een bepaalde moedervlek als verband kunnen ontdekken. Ik heb her en der gelezen, dat David Mitchell vaak over reïncarnatie schrijft, dus misschien zit daar een dieper verband. Zelf ben ik niet zo spiritueel aangelegd, dus daar lees ik vaak finaal overheen.

Ik vond het een genot om Wolkenatlas te lezen. Het boek heeft een originele vertelstructuur en je gaat daardoor dieper nadenken over verbanden en betekenissen. Deze manier van vertellen past David Mitchell vaker toe. Ik ga dan ook zeker meer boeken van hem lezen.